Malowanie proszkowe to metoda nanoszenia farby metodą natrysku elektrostatycznego lub elektrokinetycznego. Trudno nie dostrzec zalet takiego procesu, zwłaszcza w aspektach ekologicznych. Aktualnie odchodzi się od stosowania farb rozcieńczalnych (rozcieńczalnikiem jest najczęściej substancja chemiczna, np. rozpuszczalnik) na rzecz ekologicznych farb proszkowych.
Naturalnym jest, że metalowe detale muszą zostać poddane odpowiedniej obróbce. Przedmioty muszą być suche, czyste, pozbawione plam, rdzy i zanieczyszczeń organicznych oraz syntetycznych. W tym celu wykonuje się chociażby obróbkę mechaniczną powierzchni metali polegającą na śrutowaniu lub piaskowaniu. Tutaj więcej o obróbce strumieniowo ściernej (link). Dodatkowo stosuje się alkaiczne środki myjące oraz dodatkowe powłoki konwersyjne. Najczęściej stosowanymi są powłoki fosforanowe żelazowe lub cynkowe.
Wśród rodzajów lakierów stosowanych w metodzie malowania proszkowego, warto wymienić:
W kolejnym kroku farba proszkowa jest nanoszona na element. Operację tą wykonuje się w specjalnej kabinie natryskowej. Istotnym elementem zestawu do malowania proszkowego jest pistolet natryskowy. Spełnia on nie tylko funkcję aplikacyjną lecz przede wszystkim odpowiada za naładowanie elektrostatyczne cząsteczek farby. Malowany przedmiot musi być uziemiony, gdyż tylko tak cząsteczki farby będą równomiernie przylegać.
Ilość farby osiadającej na malowanej powierzchni metalu jest zależna od parametrów ładowania elektrostatycznego farby. W ten sposób reguluje się równomierność pokrycia farbą. Ta część farby, która nie przywarła do malowanego przedmiotu może być ponownie wykorzystana przez działanie układu odzyskiwania farby z obiegu o ile kabina natryskowa taki posiada.
Naniesioną powłokę proszkową poddaje się procesowi polimeryzacji. Elementy pokryte wcześniej farbą trafiają do pieca lakierniczego celem wygrzania powłoki. Wygrzewanie odbywa się w temperaturze od 140 - 200 st. Celsjusza. Gdy temperatura rośnie, farba topi się, żeluje i ulega reakcji chemicznej (sieciowaniu) powoduje to utwardzenie polimeru. Czasy i wartości temperatur wygrzewania zależą głównie od rodzaju użytej farby oraz grubości materiału z którego wykonany jest malowany element.
Zasadniczy podział kabin do malowania proszkowego jest następujący:
W kabinie stanowiskowej, detale przeznaczone do malowania proszkowego umieszczane są ręcznie przez operatora ciągu. Rola lakiernika ogranicza się do malowania pojedynczych elementów. Takie kabiny stosuje się w przypadkach gdy zachodzi potrzeba częstej zmiany koloru lub kształtu malowanego elementu.
W kabinach przelotowych możliwa jest praca ciągła. Taka kabina jest wyposażona w specjalne przenośniki, które transportują przez kabinę całą serię detali (najczęściej jednakowych gabarytów). Lakiernik ustala tempo posuwu optymalne dla danego rodzaju elementów.
Kabina automatyczna jest kabiną przelotową z zainstalowanym automatycznym aplikatorem (lub zespołem aplikatorów) Lakierowanie odbywa się automatycznie a lakiernik jedynie nadzoruje elementy wychodzące z kabiny.
Niezależnie od rodzaju, kabiny wykonane są ze stali nierdzewnej lub tworzywa sztucznego w zależności od preferencji użytkownika.